Als onderdeel van de interdisciplinaire expositie UNMAPPED, ontwierp ik bij de gelijknamige
tentoonstelling een audiowandeling. Deze startte in de tentoonstelling en voerde de
bezoeker door de LocHal, naar de top van het gebouw.
Tijdens deze wandeling wordt je als bezoeker door de LocHal geleidt, waar de stem
het ene moment dichtbij je is en dezelfde route lijkt af te leggen, is deze op een
volgend moment ver weg, in een berglandschap, op zoek naar de horizon.
Tekstfragmenten:
‘Ik weet niet hoe ik kom aan de steen in mijn hand. Ik moet hem ergens hebben
opgepakt, in mijn jaszak hebben gedaan. Een steen die deel was van een rots, een
berg.
(…)
Houd stil als je boven aankomt, draai je om,
in de diepte beneden bewegen mensen
in de verte waar je zelf nooit in voorkomt.
(…)
Er zijn manieren om de verte dichterbij te brengen.
In 1787 hakte een bergbeklimmer het topje van de Mont Blanc, hij stak het in zijn zak
en nam het mee naar huis. Nu ligt het in de lade van een museum.
In 1969 liet een astronaut op de maan een prisma achter. Het reflecteert licht naar de
aarde, als bewijs dat hij er was.
Een museumbezoeker kauwt de smaak uit zijn kauwgum, plakt hem tegen de
onderkant van een lade op de geologieafdeling. De la kan niet meer open, er ligt een
steen in, een bergtop die vergeten wordt.’
Beluister hier de audiowandeling:
